A punta de pistola. Fran Alonso. Xerais
Pareceume un libro bonito pero é
bastante difícil de resumir, porque
conta tres historias diferentes, dúas xúntanse pola metade do libro e logo
xúntanse coa outra ao final da historia.
O momento máis importante para min é
cando O Varas bate co camión de Camila, porque nese momento xúntanse as dúas
vidas.
Os personaxes
están ben elixidos, porque uns son máis tranquilos (Camila e Lolo) e outros máis
eufóricos (O Varas e Rica) para facer contraste. O final é algo raro e moi
aberto pero non está mal.
É fácil de ler. Todo o libro lese en dúas horas e media. As palabras enténdense bastante ben todas, e algunha
que non se comprenda, polo contexto xa se entenden.
O libro recoméndollo á xente que
lle guste ler pero que non lle gusten os libros grandes, pero non o recomendo
para facer un traballo sobre el, principalmente polo que dixen que era difícil
de resumir.
Óscar Iglesias Domínguez (3º ESO)
A min este libro gustoume bastante e se cadra aínda máis se non fose polo detalle de que conta tres historias a un tempo e entón pode dar lugar a confusión.
A primeira historia conta o rescate de dous nenos dun centro social que non está nin planeado. Os secuestradores son os dous pais, Rica e o Varas, estes discuten durante todo o traxecto de coche da fuxida.
A segunda conta a vida dunha camioneira que ten unha flota de camións e estase a expandir internacionalmente pero antes de facelo quere consultar co seu mellor amigo Lolo.
E a terceira une as outras dúas historias sendo a protagonista a filla de Rica e moza de Lolo.
O meu momento favorito é a persecución porque foi emocionante ver a coraxe dos nenos ante as situación de perigo. E os meus personaxes favoritos son Pixe e Dixe xa que son os que peor o pasan.
Non ten vocabulario difícil e lese moi rápido.
Recomendo este libro xa que é entretido.
Martín Dafonte Rodríguez (3º ESO)