Contacta connosco no mail bibliotecatrazo@yahoo.es



venres, 10 de xuño de 2016

Balda de Libros (LV): Linguas Longas, de Xabier López Rodríguez



Para min este libro foi bastante cómico porque o protagonista principal da historia é Mario e di palabras e cousas graciosas e sen sentido.

Este libro é divertido por Mario e as súas  familia. É especialmente divertido cando Mario estaba falando cunha muller. A escena que máis me gustou foi  cando falan  de que Mario é un vello verde e tamén cando Mario se quería tirar desde unha terraza.

A min o personaxe que máis me gusta é Mario. E o personaxe que menos me gusta é Xandra porque non lle deixa  facer as cousas graciosas a Mario.

Este libro ben o lería unha persoa que lle interesa a vida dun vello e a súa familia. Tamén este libro é fácil ler porque ten poucas páxinas e ten algunhas palabras cotiás pero tamén ten palabras moi difíciles.

Eu recomendaríalle esta narración ás persoas ás que lle gusta ler libros con vocabulario, palabras cultas e complicadas.

Damián Botana Otero (3º ESO)

Balda de Libros (LIV): Biff, Bang, Pow!, de Xabier López López



O libro gustoume moito porque ten aventuras, misterio, intriga... O momento máis importante é cando secuestran a Antón, porque a partir de aí se desenvolve a trama. É moi interesante e ademais inclúe palabras descoñecidas pero indicando o seu significado, o cal axuda a entendelas. 

Se tivese que cambiar algo, sería o final porque creo que se merece unha recompensa polo seu traballo, que foi crucial, ou a parte na que morre Sarah e descobre que Venres é a súa parella, porque creo que farían boa parella xuntos. Porén, tampouco me disgusta tanto a idea de que ao final acabe coma o resto des emigrantes galegos, porque sería demasiado “heroico”que só el fose especial. 

Os personaxes son moi realistas e non son diferentes dunha persoa normal. 

Recomendaríallo a unha persoa que lle guste o misterio, a investigación, a intriga e a aventura.

Lucas Paz González (3º ESO)

Balda de Libros (LIII): As fronteiras do medo, de Agustín Fernández Paz


Este é un libro que me gustou moito. As historias de medo son as miñas favoritas.

Neste libro o medo sáeche pola pel, hai historias que che poñen os pelos de punta polo medo que che producen. Destacaría dúas historias, a primeira ``A porta do Alén´´porque o seu personaxe protagonista chegou de moi lonxe para buscar unha inmortalidade que nunca encontrou. a outra historia a dun personaxe malvado que por culpa dos cartos e da ambición de chegar a vivir moitos anos, decidiu matar a moita xente. 

A parte que máis me gustou foi cando o dono da pousada matou a Walter McGregor xa que me gusta ler libros nos que morre xente xa que provoca medo. E a parte que menos me gustou foi cando Morgana comeu aos mozos dos ``Fillos De Hamlet´´ porque provoca demasiado medo e tensión. 

Este libro recomendaríallo a tódalas persoas que lle gusten as historias de medo, tamén é moi entretido e moi doado de ler.

Brais Bouzas Leis (3º ESO)

Balda de Libros (LII): Reencontro, de Fred Uhlman.



Na miña opinión, o momento máis importante de toda a obra foi cando, despois de 30 anos, Hans atopa a carta. Paréceme que toda a historia cobra sentido. Tamén me pareceu moi importante cando no texto se menciona que os pais de Hans se suicidaron con gas e que  Konradin, o seu amigo, acabou asasinado por  conspirar contra Hitler.

Realmente non faría ningún cambio. Trata un tema realista que perfectamente puido ser real. Ademais o tema da Segunda Guerra Mundial paréceme un tema interesante. En canto ao final, foi o que máis me gustou. Pareceume un final inesperado.

Sobre a lingua, pareceume un libro fácil de entender, había algunha palabra moi culta pera en xeral foi bastante fácil.

Eu recomendaríallo a xente de entre a miña idade e dous anos máis porque aínda que me pareceu un libro fácil de entender, hai palabras demasiado cultas para xente que ten  un ou dous anos menos.

Marcos García López (3º ESO)

A min este libro pareceume un libro fácil de entender excepto algunhas palabras no cal se poden sacar polo contexto e tamén me pareceu un dos mellores libros que lin en toda a miña vida á parte de que trata sobre os nazis e é moi motivado. 

Ademais é coma se fora un vicio como por exemplo a parte na que todos os amigos de Konradin van por el para que os nazis non o levasen pero non puideron porque algúns dos seus amigos intentando salvalo morreron, excepto Hans que foi o único dos que sobrevivu  dos seus amigos. 

A parte que me interesou máis foi cando os nazis levaron ao mellor seu mellor amigo que é Konradin para o exército nazi e Hans estaba moi enfadado e fixo todo o posible para que o seu mellor amigo non fora para o exército e ademais el tiña gañas de matar a Hitler. 

Eu non faría ningún cambio e tampouco non me resultou moi difícil de entender. De feito, recomendaríallo a lectores no que lle gustasen os libro sobre o nazismo.

Alejandro Vásquez Fernández (3º ESO)

Balda de Libros (LI): ¡Vaiche boa!, de Paul Jennings



A min este libro gustoume moito porque é moi divertido, as historias son todas diferentes pero todas teñen un punto divertido. Os finais das historias acompañan moi ben aos relatos e todos benefician as historias posto que todos acaban felizmente e todo o que pasou acaba ben.

O contido do libro nas historias é sinxelo pero conta todo ben e enténdese moi ben e non se para demasiado en contar todo detalle a detalle. Os momentos máis importantes son cando se van solucionando todos os problemas e todos acaban ben. 

O vocabulario pareceume fácil de entender porque non é vocabulario culto, senón do que usamos día a día. 

Eu este libro recomendaríallo a todo tipo de xente a partir de 10 anos incluída tamén a xente adulta posto que son historias que non pasarían na realidade pero tampouco é un libro infantil e é divertido.

Antía Iglesias Iglesias (3ºESO)

Balda de Libros (L): Paisaxe con fondo gris, de Pepe Carballude



O libro non é que me encantase xa que se me fixo un pouco aburrido porque o tema non é o que a min me gusta xa que non é de misterio e tamén porque se me fixo moi longo. 

A parte que máis me gustou foi cando Alfredo marcha porque seu pai non lle deixa estudar o que el quería porque a pesar de que foi duro éralle mellor marchar que seguir onda el e estudar o que el quería. 

A que menos foi cando morre a súa avoa debido a que ela era moi boa con Alfredo porque foi un momento moi triste. Cambiaría o comezo xa que se me fixo bastante aburrido. 

O desenvolvemento pareceu un pouco lento sobre todo ao principio xa que contaba case todo o que lle pasaba. O final gustoume porque Primitivo recapacita e fai as paces con Alfredo e todo queda arreglado.

Recoméndollo a persoas da miña idade ou máis maiores xa que se fosen máis pequenos igual non entenderían algunhas cousas das que aparecen non libro.

Samuel Deus García (3º ESO)

Este libro pareceume moi interesante, a parte que máis me gustou foi cando Alfredo foi a velar a seu pai na tumba porque morrera cando foran a deter aos ladróns nunha tenda que xusto lle quedaba ao lado de onde traballaba e a súa morte foi porque eles estaban roubando e cando entraron dispararon sen xeito e xusto lle pegaran un tiro nas costas. Ademais el traballaba cos policías e ao seu funeral foron todos os seus amigos da policía e mais a súa familia. 

O que lle podería cambiar neste libro é que o pai de Alfredo non morrese porque foi moi triste e todos lamentaron a súa queridísima perda. 

A min este libro pareceume bo, porque ten unha linguaxe sinxela menos algunhas palabras que ben se poden sacar os seus significados polo seu contexto. 

A miña opinión é que se lle podería recomendar a rapaces ou rapazas que lle gusten os libros que van sobre a tristeza.

Alejandro Vásquez Fernández (3º ESO)