Para min, a mellor parte non foi o final, senón que foi cando a gavela de
Lázaro estaba asaltando a casa do cura, e despois o Xudas e o Valente
intentaron violar a Helena, porque nese momento Lourenzo fartouse e armouse de
valor para pegarlle un tiro ao Valente, un golpe na cabeza ao Xudas e marchar
coa moza.
Realmente non faría ningún cambio,
ao contrario, gustoume moito cando insultaban e dicían palabras feas porque fai
que a historia pareza máis orixinal que se dixesen palabras cultas, xa que
mostran como era realmente os asaltos da época. Paréceme un final feliz, e a
min gústanme máis os tráxicos, pero aínda así gustoume moito o libro.
O único que non me gustou nada da historia, foi o nome de Lázaro, xa que como Lourenzo e Lázaro comezan pola mesma letra custoume distinguilos ao principio.
O libro era bastante sinxelo de entender, empregaba linguaxe sinxela.
Eu recomendaríalle este libro a xente de
13 ou 14 anos, porque non ten ningunha dificultade con respecto á lectura.
Este libro gustoume
bastante, ademais está dentro dos meus libro preferidos, xa que me pareceu moi
entretido e divertido á vez, polas diferentes cousas que lle pasan aos
personaxes, tanto aos principais coma os secundarios. E pareceume que a
historia está ben pensada e ben escrita, xa que entretén ao longo de toda a
historia, mentres o estás lendo.
O final que escolleron para el tamén me parece
que é o aceitado. Non lle cambiaría nada, deixaríao tal e como está escrito.
Para min o mellor momento do libro, e o máis importante é cando Lourenzo e Tomás
conseguen escapar con vida e ao mesmo tempo logran recuperar o tesouro ao
cal lle tiñan tantas ganas, xa que parecía que non o ían recuperar, pero deunos
unha sorpresa.
E a linguaxe que escolleron enténdese todo a perfección, non é
para nada difícil de ler e calquera o pode ler sen dificultade.
Adrián Brea Martínez (4º ESO)
Este libro non me
gustou en absoluto, xa que libros así hai moitos. Tratan de involucrar ao
lector na historia, pero non o conseguiron xa que son escasos os diálogos entre os
personaxes principais, só falan nos momentos cruciais da historia. Non me
gustou porque é unha imitación dos típicos libros de piratas e tesouros.
O desenvolvemento
do libro é rápido nalgunhas partes e lento noutras. A min gustoume a forma
en que finalizou o libro, pero se fora eu o lector, deixaría un final aberto.
A
portada do libro que eu collín era diferente da orixinal, pero me gustou moito
debido ao toque que lle dá a portada en branco e negro.
O seu vocabulario é
fácil de entender agás algunhas palabras ou expresións feitas, pero este libro
recomendaríallo moito aos lectores aventureiros aos que lles gusta intriga de
saber se os protagonistas conseguen o tesouro.
Yago Rey Viqueira (4º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario