As
memorias destas dúas personaxes, nai e filla, son moi duras. Porque para a
filla é terrible a separación de súa nai, e despois da señora Maruxa. O mal que
o pasa cando chega ao hospicio. As monxas que lle pegan, a súa vida faise
terrible dende moi pequena xa que vive na miseria.
O tema da
guerra encántame, polo interesante e dura que era. O que máis me gustou foi como conta que
non só os adultos o pasan mal pola guerra, senón que tamén a xente que non ten
culpa de nada, os seus fillos, o que conta perfectamente no libro. O que menos
me gustou foi que a asasinaron coma un animal, sen pena por ela nin polo que
deixaba atrás ao morrer.
A escena
que máis me gustou foi cando María se da conta de que súa nai non fixera nada malo,
senón que só quería gardar algo que lle recordara a seu marido. O que non me
gustou demasiado foi como morren os personaxes, xa que María e súa nai non se
merecían morrer así,
Ningún comentario:
Publicar un comentario