Este foi
sen dúbida algunha o libro de galego que máis me gustou, xa que é moi
divertido. A linguaxe é bastante doada de entender, é moi clara e compréndese
ben.
A miña escena preferida de todas foi cando cando Luci lle chamou polo seu
nome completo a Diña e esta contéstoulle: "E dálle co nome". Esa escena fíxome
rir moito. As chamadas da señora que pregunta pola lavandería industrial
fixéronme rir moito tamén.
Os personaxes que máis me gustaron e que máis divertidos
me pareceron foron por un lado as siamesas Lana e Lina, fixéronme rir
moitísimo. Ademais tamén me gustou Luci, aínda que non me fixera rir tanto,
gustoume moito o seu papel. O personaxe que menos me gustou foi Pepe, xa que
intenta subornar ao do xurado dicíndolle que rompa a cartolina vermella.
Para
min este libro paréceme perfecto tal e como é, eu non cambiaría nada. O final
tamén me gustou moito. Pareceume moi divertido, cando chega o anxo dicindo que
todo foi un erro.
Daniel Castro Álvarez (4º ESO)
A min este libro gustoume bastante porque defende a patria e o idioma galego e eu son galego.
Aínda que ao principio parece un pouco difícil despois engánchate e acabalo lendo e
pasándoo ben. Ademais faino dun xeito cómico e divertido e iso fai que a lectura
sexa mellor, ou polo menos a min así me resultou.
O personaxe que máis me gustou foi o Anxo
porque foi o que dixo que ese xulgado non valía. E os personaxes que menos me gustaron
foron dúas, Lina e Lana, porque parecíanme moi "pijas" e moi presumidas, que non
falaban galego porque non era "fashion".
A min o
final sorprendeume moito xa que ese xulgado non valía para nada e non mo
esperaba. Aínda así non llo cambiaría porque non me resultou desagradable.
O libro pareceume que tiña vocabulario non moi difícil aínda que non me resultou moi fácil facer un resumo. Recomendaríallo á xente que lle guste a comedia, e que lle guste Galicia.
Ningún comentario:
Publicar un comentario