"Todo é posible". Un relato de Carlos Dafonte Rodríguez

Ao profesorado encántanos a creatividade e a orixinalidade do noso alumnado, así que publicamos aquí o relato "Todo é posible", de Carlos Dafonte Rodríguez (1º ESO), co que participou nun certame literario, aínda que non foi premiado entre as numerosas creacións presentadas de toda Galicia.

O noso premio é compartir convosco ese relato que ten un final moi tremendista. Velaí vai.

TODO É POSIBLE 

Un día nunha vila chamada Resmón naceu un neno moreno de pelo loiro e ollos azuis. O neno chamábase Román.

Román ó cumprir os 8 anos, aínda moi pequeno, xa tiña decidido que quería ser de maior. Seus pais pensaban que estaba tolo pero o neno non se botaba para atrás.

Ó comezar o curso o neno estaba moi decidido para aprobar todo e cumprir o seu soño.

O segundo mes de escola o neno tiña sobresalientes en todas as materias e a súa familia estaba moi contenta co seu traballo. O neno seguiu sacando 10, 10 e mais 10 ata acabar o curso.

Ó acabar o curso o rapaz pediulles a seus pais deixar os estudos e e cumprir o seu soño. Os pais non moi convencidos dixéronlle que si e o rapaz o día seguinte fixo as maletas e marchou para Trazo, vivir con súa tía María.

Alí xa instalado empezou a dar voltas pola casa e encontrou un cuarto cunha mesa e uns andeis. Á hora de comer preguntoulle a súa tía de que era esa habitación e ela díxolle que era de cando seu pai era pequeno, que tamén lle gustaba facer cousas como a el. O neno pediulle se se podía instalar e súa tía deixoulle estar. Aí fixo todo o que el quería, diseccionaba animais, facía experimentos…

Cando a súa tía morreu el tiña 20 anos e herdou todas as riquezas. Cos cartos que lle deixou comprou cousas novas para o laboratorio de alto nivel e fixo uns estudos nos que ó final tamén sacou sobresalientes en todo.

O mozo con 23 anos e moitos cartos quixo encontrar a cura contra o cáncer e construíu un laboratorio de 100 km cadrados para o que contratou 100 traballadores. El tiña unha sala á parte na que ía cumprir o seu soño: crear vida. Nel traballaba día e noite, ata que un día se lle ocorreu unha cousa para acabar antes.

1º) Xuntar dous bloques de cemento.

2º) Ós lados dos bloques cubrindo toda a mesa poñer bolsas cheas de auga.

3º) Colocar o morto encima da mesa. E por último poñerlle electricidade.

O día seguinte puxo en práctica o experimento científico.

Estaba moi emocionado polo experimento, pero algo fallou e esbourou todo e morreron todos.

Desde iso Román saíu da tumba e foi dar a Castelo, onde nunha pedra fixo a súa cama, unha cunca e un ouriñal.

Os de Castelo botárono de alí porque daba moi mala impresión e foi dar a Trasmonte, ao outro lado do río Lengüelle, onde lle fixeron unha capela na súa honra e desde esa data alí celébrase o San Román.

Carlos Dafonte Rodríguez (1º ESO)